Teoria Tether: suwerenność walutowa i struktura prywatnej dolaryzacji

Prywatna firma z siedzibą na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych, zatrudniająca bardzo niewielu pracowników, zbudowała system monetarny o skali porównywalnej do banku centralnego, a jej rentowność nawet przewyższa banki centralne.

Autor: Shanaka Anslem Perera

Tłumaczenie: Block unicorn

I. Kluczowe tezy

Międzynarodowy porządek monetarny przechodzi fundamentalną restrukturyzację, która nie wynika z działań banków centralnych ani instytucji wielostronnych, lecz z pojawienia się podmiotu offshore, którego większość decydentów politycznych wciąż nie potrafi sklasyfikować. Tether Holdings Limited (emitent stablecoina USDT) zbudował architekturę finansową, która z jednej strony rozszerza amerykańską dominację walutową na najgłębsze obszary światowej gospodarki nieformalnej, a z drugiej strony kładzie podwaliny pod ostateczne obejście tej dominacji.

To nie jest historia o kryptowalutach, lecz o prywatyzacji emisji dolara, fragmentaryzacji suwerenności monetarnej oraz pojawieniu się nowego systemowego aktora, funkcjonującego w niejasnej strefie pomiędzy regulowanymi finansami a bezgranicznym kapitałem. Przyjęcie ustawy GENIUS w lipcu 2025 roku utrwaliło tę transformację, stawiając globalnych użytkowników dolara przed binarnym wyborem: albo zaakceptować amerykańską regulację, albo działać w równoległym systemie walutowym, nad którym Waszyngton ma nadzór, ale nie pełną kontrolę.

Wpływ tego zjawiska wykracza daleko poza sektor aktywów cyfrowych. Tether niemal przypadkowo stworzył proof-of-concept prywatnej emisji pieniądza o skali suwerennej. Dla decydentów politycznych, inwestorów i strategów pytanie nie brzmi już, czy ten model jest wykonalny, lecz czy jego sukces oznacza ekspansję amerykańskiej potęgi finansowej, czy też początek jej rozproszenia.

II. Skala transformacji

Sprawozdanie finansowe Tether za trzeci kwartał 2025 roku pokazuje, że firma ta wyrosła ponad swoją pierwotną rolę narzędzia transakcyjnego. Skonsolidowane aktywa osiągnęły 181,2 miliarda dolarów, zobowiązania 174,4 miliarda dolarów, z czego niemal całość stanowią cyfrowe tokeny w obiegu. Aby utrzymać powiązanie z dolarem, Tether posiada 6,8 miliarda dolarów nadwyżkowych rezerw jako bufor kapitałowy, a wraz z kapitałem własnym całkowity kapitał wynosi około 14,2 miliarda dolarów.

Te dane wymagają głębszej interpretacji. Tether posiada ogromne ilości amerykańskich obligacji skarbowych – 112,4 miliarda dolarów bezpośredniej ekspozycji na obligacje skarbowe, a także 21 miliardów dolarów w repo i funduszach rynku pieniężnego, co plasuje go wśród dwudziestu największych posiadaczy amerykańskiego długu na świecie. To więcej niż oficjalne rezerwy Korei Południowej – członka G20 z rozwiniętym rynkiem kapitałowym i bankiem centralnym przestrzegającym międzynarodowych standardów.

Rentowność jest równie imponująca. Do września firma osiągnęła ponad 10 miliardów dolarów zysku netto, głównie dzięki arbitrażowi pomiędzy zobowiązaniami o zerowym oprocentowaniu a portfelem inwestycyjnym o rocznej stopie zwrotu około 4,5%. Według doniesień, firma zatrudnia mniej niż sto osób, a jej produktywność na pracownika przewyższa wszelkie tradycyjne instytucje finansowe.

Jednak te liczby, choć imponujące, maskują jeszcze ważniejszą zmianę strukturalną. Tether stał się głównym kanałem, przez który płynność dolarowa dociera do grup wykluczonych lub porzuconych przez formalny system bankowy. Szacuje się, że ponad 400 milionów osób na rynkach wschodzących korzysta obecnie z USDT do oszczędzania i transakcji w dolarach – to znacznie więcej niż zasięg jakiegokolwiek banku rozwoju czy programu finansów inkluzywnych.

III. Dyferencjacja regulacyjna

Ustawa GENIUS, podpisana 18 lipca 2025 roku, stanowi ostateczną odpowiedź Waszyngtonu na prywatyzację emisji dolara. Ustawa ustanawia kompleksowe ramy dla tzw. „licencjonowanych instytucji emitujących stablecoiny płatnicze”, tworząc efektywny system dwupoziomowy, który dzieli globalny ekosystem dolara.

Wymogi zgodności zostały celowo ustalone na bardzo rygorystycznym poziomie. Aktywa rezerwowe muszą być w pełni złożone z amerykańskiej waluty fiducjarnej, depozytów w instytucjach członkowskich Federal Deposit Insurance Corporation, obligacji skarbowych o terminie do 90 dni lub repo zabezpieczonych tymi instrumentami. Środki klientów muszą być prawnie oddzielone od działalności operacyjnej emitenta oraz objęte ochroną przed upadłością. Emitenci muszą podlegać nadzorowi federalnych organów regulacyjnych i utrzymywać pełne programy przeciwdziałania praniu pieniędzy.

Dokładna analiza tych przepisów pokazuje, że wyraźnie wykluczają one obecny model operacyjny Tether. Skład rezerw firmy obejmuje około 12,9 miliarda dolarów w metalach szlachetnych, 9,9 miliarda dolarów w bitcoinie, 14,6 miliarda dolarów w pożyczkach zabezpieczonych oraz prawie 4 miliardy dolarów w innych inwestycjach. W świetle ustawy GENIUS żadne z tych aktywów nie spełnia wymogów rezerwowych. Aby być w pełni zgodnym, Tether musiałby zlikwidować pozycje o wartości ponad 40 miliardów dolarów, co samo w sobie mogłoby wywołać systemowe wydarzenie na rynku kryptowalut.

Przepisy dotyczące zagranicznych emitentów dodatkowo komplikują sytuację. Artykuł 18 ustanawia mechanizm wzajemności, pozwalający offshore stablecoinom na dostęp do rynku amerykańskiego, pod warunkiem że Departament Skarbu uzna zagraniczny system regulacyjny za równoważny. Siedziba Tether znajduje się na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych, gdzie nie istnieją żadne ramy regulacyjne dla stablecoinów, więc – o ile nie dojdzie do niestandardowej interwencji dyplomatycznej – ta ścieżka jest w praktyce zamknięta.

Strategiczny zamiar jest oczywisty. Waszyngton ustanowił barierę, którą można nazwać „granicą waluty cyfrowej”, dopuszczając do obiegu na terenie USA wyłącznie stablecoiny denominowane w dolarach, które funkcjonują jako narrow banki i posiadają wyłącznie aktywa dłużne o charakterze suwerennym. Offshore’owy ekosystem dolarowy zdominowany przez Tether został prawnie odizolowany i nie może być połączony z amerykańską infrastrukturą finansową.

IV. Odpowiedź strategiczna

Reakcja Tether na dyferencjację regulacyjną pokazuje głębokie zrozumienie własnych ograniczeń. Firma nie próbowała dostosować USDT do amerykańskich regulacji (co zniszczyłoby jej model ekonomiczny), lecz przyjęła strategię równoległą.

Wprowadzenie USAT oznacza tę zmianę strategii. USAT to niezależny stablecoin zaprojektowany specjalnie pod wymogi ustawy GENIUS. Nowy instrument będzie emitowany przez podmiot amerykański, a jego rezerwy będą przechowywane wyłącznie w obligacjach skarbowych i gotówce w kwalifikowanych instytucjach powierniczych. Anchorage Digital Bank, jedna z nielicznych instytucji kryptowalutowych z federalną licencją bankową, została wyznaczona do obsługi powierniczej i rozliczeniowej. Cantor Fitzgerald będzie zarządzać portfelem obligacji skarbowych.

Powołanie Bo Hinesa na stanowisko CEO USAT ma szczególne znaczenie. Hines był dyrektorem wykonawczym Prezydenckiej Rady Doradczej ds. Aktywów Cyfrowych i odegrał kluczową rolę w procesie legislacyjnym ustawy GENIUS. Jego dołączenie oznacza, że Tether na poziomie instytucjonalnym dostosowuje się do wizji regulacyjnej Waszyngtonu, a także uzyskuje bezpośredni kanał kontaktu z Departamentem Skarbu i innymi regulatorami.

Dwuproduktowa architektura pozwala Tether realizować pozornie sprzeczne cele. USAT ma zdobywać klientów instytucjonalnych w USA i konkurować z USDC od Circle na rynku zgodnym z regulacjami. USDT natomiast nadal ekspanduje globalnie, zwłaszcza na rynkach wschodzących poza zasięgiem amerykańskiej regulacji, utrzymując unikalny skład rezerw i wyższe stopy zwrotu.

Ekonomiczna logika jest oczywista. Rentowność USDT wynika głównie z posiadania aktywów zakazanych przez ustawę GENIUS. Oddzielając działalność zgodną od niezgodnej, Tether zachowuje kluczowe przepływy pieniężne, a jednocześnie zdobywa przyczółek na regulowanym rynku amerykańskim. Ryzykiem jest, że działania regulacyjne wobec USDT mogą zaszkodzić marce USAT lub że oba produkty będą kanibalizować swoje bazy użytkowników.

V. Architektura rezerw

Aby zrozumieć systemowe znaczenie Tether, należy szczegółowo przeanalizować jego bilans. Firma stosuje strategię alokacji aktywów przypominającą „sztangę”, koncentrując aktywa na obu krańcach spektrum ryzyka, unikając pozycji pośrednich.

Aktywa konserwatywne obejmują obligacje skarbowe i powiązane ekspozycje, o łącznej wartości około 135 miliardów dolarów (w tym fundusze rynku pieniężnego i repo). Przynoszą one stabilne dochody, mają bardzo niskie ryzyko kredytowe i zapewniają natychmiastową płynność na potrzeby wykupu. W scenariuszu spadków na rynku kryptowalut, gdy inwestorzy szukają bezpiecznych przystani, ceny obligacji zwykle rosną, co stanowi naturalny hedging.

Aktywa agresywne to metale szlachetne, bitcoin, pożyczki zabezpieczone i inwestycje wysokiego ryzyka, o łącznej wartości około 40 miliardów dolarów. Pozycje te mogą przynosić wyższe stopy zwrotu poprzez dochód, wzrost wartości lub strategiczną opcję, ale wiążą się z istotną zmiennością i ryzykiem płynności.

Szczególnie interesująca jest alokacja metali szlachetnych. Rezerwy złota Tether sięgają około 116 ton, co plasuje firmę wśród czterdziestu największych posiadaczy złota na świecie i przewyższa oficjalne rezerwy wielu państw. Złoto pełni wiele funkcji: zabezpiecza przed inflacją wynikającą z deprecjacji dolara, dywersyfikuje zależność od aktywów amerykańskich oraz stanowi środek przechowywania wartości, którego nie można zamrozić przez system banków korespondentów.

We wrześniu 2025 roku Tether posiadał bitcoiny o wartości 9,9 miliarda dolarów, czyli około 100 tysięcy tokenów. Ta alokacja pozwala inwestorom korzystać ze wzrostu rynku kryptowalut i łączy ich z ekosystemem generującym popyt na USDT.

Portfel pożyczek zabezpieczonych wynosi 14,6 miliarda dolarów, a ze względu na ograniczoną przejrzystość jest najtrudniejszy do analizy. Pożyczki są udzielane natywnym podmiotom kryptowalutowym i zabezpieczone aktywami cyfrowymi. Ryzyko polega na korelacji: pożyczkobiorcy zwykle posiadają duże ilości kryptowalut, więc gdy wartość zabezpieczenia spada, ich zdolność kredytowa również maleje. Ta odwrotna struktura ryzyka przypomina dynamikę, która doprowadziła do upadku Celsius, BlockFi i Genesis w cyklu rynkowym 2022 roku.

VI. Równanie ryzyka

S&P obniżył rating USDT do najniższego poziomu stabilności (listopad 2025), skupiając się na relacji pomiędzy ekspozycją na aktywa ryzykowne a buforem kapitałowym chroniącym powiązanie USDT. Ta rama analityczna jest pouczająca.

Około 6,8 miliarda dolarów nadwyżkowych rezerw Tether musi absorbować wszelkie spadki wartości aktywów, aby zapewnić utrzymanie powiązania 1:1 USDT. Poza tym buforem firma posiada około 22,8 miliarda dolarów ekspozycji na złoto i bitcoina oraz 14,6 miliarda dolarów pożyczek zabezpieczonych z wbudowanym ryzykiem kredytowym.

Biorąc pod uwagę historyczną zmienność, spadek cen złota i bitcoina o 30% nie jest bezprecedensowy i oznaczałby około 6,8 miliarda dolarów strat rynkowych – dokładnie tyle, ile wynosi bufor rezerwowy. W warunkach presji rynkowej jednoczesny wzrost niewypłacalności pożyczek spowodowałby straty przekraczające ten bufor, co technicznie naruszyłoby mechanizm powiązania Tether.

Korekty rynkowe w listopadzie 2025 roku stanowiły rzeczywisty test warunków skrajnych. Cena bitcoina spadła o około 31% względem września, co oznaczało niezrealizowane straty Tether przekraczające 3 miliardy dolarów. Spadek cen złota dodał kolejne setki milionów dolarów presji. Bufor kapitałowy pochłonął te wahania, nie zagrażając wypłacalności, ale wydarzenie to pokazało, jak szybko kapitał może się kurczyć w okresach zmienności.

Co kluczowe, test warunków skrajnych pokazał, że strategia hedgingu „sztangi” działa zgodnie z założeniami. W okresach wzmożonego popytu na bezpieczne aktywa ceny obligacji rosły, częściowo kompensując straty na kryptowalutach. Strata netto na kapitale była znacząca, ale nie katastrofalna, co potwierdza skuteczność konstrukcji portfela, ale także uwypukla jej ograniczenia.

Głębsza słabość tkwi w płynności, a nie wypłacalności. Jeśli w warunkach presji rynkowej gwałtownie wzrośnie popyt na wykup, Tether musi zamienić aktywa na gotówkę. Obligacje i pozycje rynku pieniężnego można natychmiast upłynnić. Złoto wymaga cyklu rozliczeniowego. Sprzedaż bitcoina na spadającym rynku przyspiesza spadki cen. Pożyczki zabezpieczone nie mogą być natychmiast spłacone bez wywołania niewypłacalności pożyczkobiorców. Kolejność likwidacji aktywów w warunkach presji decyduje, czy wypłacalność przełoży się na ciągłość operacyjną.

VII. Polityka gospodarcza

Każda analiza systemowej pozycji Tether jest niepełna bez uwzględnienia relacji z Cantor Fitzgerald oraz wpływu tej relacji po objęciu przez Howarda Lutnicka stanowiska Sekretarza Handlu.

Od 2021 roku Cantor Fitzgerald jest głównym partnerem bankowym i powiernikiem obligacji skarbowych Tether, zarządzając większością jego aktywów suwerennych. Według doniesień, relacja ta obejmuje około 5% udziałów, co bezpośrednio wiąże interesy finansowe Cantor Fitzgerald z rentownością Tether. Same opłaty powiernicze od portfela przekraczającego 100 miliardów dolarów generują znaczne przychody.

Nominacja Lutnicka na Sekretarza Handlu stworzyła strukturalny konflikt interesów znacznie wykraczający poza typowe „drzwi obrotowe”. Departament Handlu USA odgrywa kluczową rolę w polityce handlu międzynarodowego, wdrażaniu sankcji oraz koordynacji z rządami zagranicznymi w zakresie standardów aktywów cyfrowych. Klauzule wzajemności w ustawie GENIUS dają Sekretarzowi Skarbu pewną swobodę w decydowaniu, które zagraniczne systemy regulacyjne kwalifikują się do dostępu do rynku amerykańskiego, a opinia Departamentu Handlu jest tu kluczowa.

Sprzężenie zwrotne jest oczywiste: korzystne dla Tether regulacje zwiększają popyt na USDT, co podnosi rentowność Tether, a tym samym wartość udziałów Cantor, przynosząc korzyści byłej firmie Lutnicka, a potencjalnie także jemu samemu – w zależności od warunków zbycia aktywów.

Kongres zwiększył nadzór. Senatorowie domagają się pełnego ujawnienia powiązań finansowych Lutnicka z Cantor i żądają, by wyłączył się z wszelkich spraw dotyczących Tether. Krytycy wskazują, że spółki Cantor miały w przeszłości naruszenia, w tym ugody dotyczące prania pieniędzy związane z hazardem, co sugeruje tolerancję dla przekraczania granic zgodności.

Zwolennicy Tether argumentują, że relacja z Cantor legitymizuje rezerwy Tether w świecie finansów instytucjonalnych, a udział regulowanego amerykańskiego kontrahenta potwierdza realność tych aktywów. Niezależnie od aspektów etycznych, faktem jest, że polityczny los Tether jest obecnie częściowo powiązany z losem wysokiego rangą urzędnika państwowego.

VIII. Znaczenie systemowe

Wzrost Tether sprawił, że stał się instytucją finansową o skali suwerennej, co wprowadza dynamikę, z którą obecne ramy regulacyjne nie potrafią sobie poradzić. Firma nie jest bankiem, więc nie ma ubezpieczenia depozytów ani dostępu do pożyczkodawcy ostatniej instancji; nie jest funduszem rynku pieniężnego, więc nie podlega nadzorowi SEC; nie jest też zagranicznym bankiem centralnym, choć posiada rezerwy porównywalne z wieloma bankami centralnymi.

Ta niejednoznaczność nie jest przypadkowa, lecz stanowi źródło przewagi konkurencyjnej Tether. Działając w szarej strefie jurysdykcyjnej, firma unika kosztów zgodności i ograniczeń operacyjnych, z jakimi borykają się regulatorzy, a jednocześnie uzyskuje dostęp do tej samej podstawowej infrastruktury finansowej dzięki partnerom takim jak Cantor.

Wpływ makrofinansowy wymaga jasnego określenia. Tether pełni rolę kanału, przez który płynność dolarowa trafia na rynki porzucone przez formalny system bankowy. Każdy USDT w obiegu reprezentuje roszczenie dolarowe zabezpieczone amerykańskim długiem suwerennym, należące do osoby lub podmiotu spoza amerykańskiego systemu bankowego. To dolarizacja bez udziału Fed, finansowa inkluzja bez mechanizmów regulacyjnych.

Dla USA ta dynamika jest prawdziwie paradoksalna. Tether rozszerza dominację dolara na gospodarkę nieformalną, wspiera popyt na amerykański dług i umacnia dolara jako globalną jednostkę rozliczeniową. Jednocześnie tworzy równoległy system dolarowy, nad którym Waszyngton nie ma bezpośredniej kontroli, co może sprzyjać obchodzeniu sankcji, unikaniu podatków i nielegalnemu finansowaniu.

Ustawa GENIUS próbuje rozwiązać ten paradoks poprzez dualizm: włączenie zgodnych stablecoinów do nadzoru regulacyjnego i prawne wykluczenie niezgodnych emitentów z rynku amerykańskiego. Skuteczność tej metody zależy od możliwości egzekwowania prawa, co pozostaje do sprawdzenia. Rynek kryptowalut jest globalny i w dużej mierze anonimowy; rzeczywista zdolność do powstrzymania obywateli USA przed dostępem do zagranicznych stablecoinów jest ograniczona.

IX. Przyszłe kierunki

Obecna równowaga jest niestabilna. Kilka kluczowych czynników zdecyduje o trajektorii Tether, a tym samym o strukturze globalnej prywatnej emisji dolara.

Obecny stan równowagi nie jest stabilny. Wiele czynników napędowych zdecyduje o trajektorii rozwoju Tether i wpłynie na strukturę globalnej prywatnej emisji dolara.

Po pierwsze, ścieżka stóp procentowych Fed bezpośrednio wpływa na rentowność Tether. Przy obecnej skali portfela obligacji każdy spadek stóp o 100 punktów bazowych zmniejsza roczny wynik netto o około 1,3 miliarda dolarów. Agresywna polityka luzowania monetarnego zmusi Tether do poszukiwania aktywów o wyższej rentowności, co może zwiększyć ekspozycję na ryzyko i pogłębić słabości, które skłoniły S&P do obniżenia ratingu.

Po drugie, egzekwowanie ustawy GENIUS wyznaczy precedens dla traktowania offshore stablecoinów. Jeśli Departament Skarbu uzna USDT za główny cel działań przeciwko praniu pieniędzy lub jeśli Departament Sprawiedliwości rozpocznie działania egzekucyjne, powstała niepewność może wywołać presję na wykup, niezależnie od fundamentów bilansowych. Przeciwnie, łagodne podejście lub korzystne decyzje wzajemnościowe potwierdzą skuteczność strategii rozdzielenia działalności.

Po trzecie, akceptacja na rynkach wschodzących zdecyduje, czy podaż USDT będzie nadal rosła, czy się ustabilizuje. Kryzysy walutowe w Argentynie, Turcji, Nigerii i innych krajach napędzają popyt na USDT, gdyż ludzie szukają ekspozycji na dolara poza systemem bankowym z ograniczeniami walutowymi. Utrzymująca się niestabilność walutowa w tych regionach sprzyja wzrostowi; skuteczna stabilizacja walutowa lub kontrola kapitału – go ogranicza.

Po czwarte, reakcja konkurencyjna regulowanych stablecoinów (zwłaszcza USDC od Circle oraz alternatyw bankowych autoryzowanych przez ustawę GENIUS) zdecyduje, czy Tether napotka realną presję na swoich kluczowych rynkach. Regulowane stablecoiny mają niższą efektywność ekonomiczną, ale przewagę instytucjonalnego dostępu; równowaga między tymi czynnikami nie jest jeszcze jasna.

X. Wnioski

Istotą tzw. „teorii Tether” jest to, że prywatny podmiot może z powodzeniem emitować dług dolarowy o skali suwerennej, zabezpieczony własnymi rezerwami i funkcjonujący w wybranych przez siebie ramach regulacyjnych. Dane za trzeci kwartał 2025 roku pokazują, że ta teoria nie jest tylko hipotezą, lecz rzeczywistością – obsługując setki milionów użytkowników i generując miliardy dolarów zysku.

Odpowiedź USA, czyli ustawa GENIUS, zarówno akceptuje tę rzeczywistość, jak i próbuje na niej skorzystać. Zgodne stablecoiny stają się przedłużeniem finansowania Departamentu Skarbu, kierując globalny popyt na dolara do federalnie regulowanego długu suwerennego. Niezgodni emitenci są prawnie wykluczeni z amerykańskiej jurysdykcji, a ich użytkownicy i kontrahenci ponoszą ryzyko, którego Waszyngton nie gwarantuje.

Ten dualizm tworzy dwuwarstwowy globalny system dolara. Pierwsza warstwa działa w ramach amerykańskiej jurysdykcji, oferując bezpieczeństwo federalnego nadzoru i związane z nim ograniczenia. Druga warstwa funkcjonuje offshore, oferując elastyczność i zyski kosztem niepewności regulacyjnej i nieprzejrzystości kontrahentów.

Strategiczna odpowiedź Tether polega na utrzymaniu USDT dla rynków offshore i wprowadzeniu USAT dla rynku zgodnego z regulacjami USA, co oznacza próbę uczestnictwa w obu warstwach systemu. Sukces tej strategii zależy od utrzymania wystarczającej separacji operacyjnej, by zapobiec rozprzestrzenianiu się regulacji, oraz spójności marki, by wykorzystać jej reputację do promowania różnych produktów.

Znaczenie tego zjawiska wykracza poza jedną firmę. Tether udowodnił, że prywatna emisja pieniądza może osiągnąć skalę systemową i generować zyski wystarczające, by zrekompensować złożoność operacyjną i ryzyko regulacyjne. Inne podmioty mają już infrastrukturę do powielenia tego modelu – zarówno prywatne firmy szukające zysków, jak i państwa szukające alternatywy dla dominacji dolara.

Od czasów wolnej bankowości XIX wieku międzynarodowy system monetarny nie doświadczył takiej skali prywatnej emisji pieniądza. Różnice są oczywiste: infrastruktura cyfrowa zapewnia globalny zasięg nieosiągalny dla fizycznych banknotów, a brak wymienialności na towary eliminuje automatyczne ograniczenia, z jakimi borykali się emitenci banknotów w epoce standardu złota.

Ostateczna trajektoria zależy od wielu niepewnych czynników. Jeśli Tether przetrwa wyzwania regulacyjne i utrzyma wystarczające rezerwy w cyklach rynkowych, ustanowi precedens dla trwałego miejsca prywatnej emisji pieniądza w globalnym systemie finansowym. Jeśli działania egzekucyjne lub presja rynkowa wywołają niekontrolowany upadek, powstała reakcja łańcuchowa na nowo ukształtuje podejście do regulacji aktywów cyfrowych na pokolenia.

Jedno jest pewne: to eksperyment o ogromnym znaczeniu. Prywatna firma z siedzibą na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych, zatrudniająca bardzo niewielu pracowników, zbudowała system monetarny o skali porównywalnej do banku centralnego, a jej rentowność nawet przewyższa banki centralne. „Teoria Tether” nie jest już hipotezą, lecz faktem, którego wpływ dopiero zaczynamy rozumieć.