Klucz do przejścia z rynku niedźwiedzia na byka: druga krzywa wzrostu typu S

Druga krzywa wzrostu S jest wynikiem normalizacji strukturalnej finansów poprzez rentowność, siłę roboczą i wiarygodność w warunkach rzeczywistych ograniczeń.

Autor: arndxt

Tłumaczenie: AididiaoJP, Foresight News

Ekspansja płynności nadal pozostaje dominującą narracją makroekonomiczną.

Sygnały recesji są opóźnione, a strukturalna inflacja wykazuje lepkość.

Stopy procentowe polityki są powyżej poziomu neutralnego, ale poniżej progu restrykcyjnego.

Rynek wycenia miękkie lądowanie, ale prawdziwa korekta zachodzi na poziomie instytucjonalnym: od taniej płynności do umiarkowanej produktywności.

Druga krzywa nie jest cykliczna.

Jest to normalizacja strukturalna finansów poprzez rentowność, siłę roboczą i wiarygodność w warunkach rzeczywistych ograniczeń.

Zmiana cyklu

Konferencja Token2049 w Singapurze oznacza punkt zwrotny od spekulacyjnej ekspansji do strukturalnej integracji.

Rynek dokonuje ponownej wyceny ryzyka, przechodząc od narracyjnie napędzanej płynności do danych o rentowności wspieranych przychodami.

Kluczowe zmiany:

• Perpetualne zdecentralizowane giełdy utrzymują dominację, a Hyperliquid zapewnia płynność na skalę sieciową.
• Rynki predykcyjne wyłaniają się jako funkcjonalne instrumenty pochodne przepływu informacji.
• Protokoły AI związane z rzeczywistymi aplikacjami Web2 po cichu zwiększają przychody.
• Restaking i DAT osiągnęły szczyt; dywersyfikacja płynności jest oczywista.

Makroinstytucje: dewaluacja waluty, demografia, płynność

Inflacja aktywów odzwierciedla dewaluację waluty, a nie organiczny wzrost.

Kiedy płynność się rozszerza, aktywa o długim terminie przewyższają rynek.

Kiedy płynność się kurczy, dźwignia i wyceny są kompresowane.

Trzy strukturalne czynniki napędzające:

• Dewaluacja waluty: spłata długu suwerennego wymaga ciągłej ekspansji bilansu.
• Demografia: starzenie się społeczeństwa obniża produktywność, wzmacniając zależność od płynności.
• Kanały płynności: globalna płynność, czyli suma rezerw banków centralnych i systemu bankowego, od 2009 roku śledziła 90% wyników aktywów ryzykownych.

Ryzyko recesji: opóźnione dane, wskaźniki wyprzedzające

Główne wskaźniki recesji są opóźnione.

CPI, stopa bezrobocia i reguła Sahma są potwierdzane dopiero po rozpoczęciu spadku gospodarczego.

Stany Zjednoczone znajdują się w późnej fazie cyklu gospodarczego, a nie w recesji.

Prawdopodobieństwo miękkiego lądowania nadal przewyższa ryzyko twardego lądowania, ale timing polityki jest czynnikiem ograniczającym.

Wskaźniki wyprzedzające:

• Odwrócenie krzywej dochodowości pozostaje najczystszym sygnałem wyprzedzającym.
• Spready kredytowe są pod kontrolą, co wskazuje na brak bezpośredniego systemowego napięcia.
• Rynek pracy stopniowo się ochładza; zatrudnienie pozostaje napięte w cyklu.

Dynamika inflacji: problem ostatniej mili

Dezinflacja towarów została zakończona; inflacja usług i lepkość płac obecnie kotwiczą ogólny CPI w okolicach 3%.

Ta „ostatnia mila” to najbardziej złożony etap dezinflacji od lat 80.

• Deflacja towarów obecnie kompensuje część wpływu na CPI.
• Wzrost płac blisko 4% utrzymuje wysoką inflację usług.
• Inflacja mieszkaniowa jest opóźniona w pomiarach; rzeczywiste czynsze rynkowe już się ochłodziły.

Implikacje polityczne:

• Fed stoi przed dylematem między wiarygodnością a wzrostem.
• Zbyt wczesne obniżki stóp niosą ryzyko ponownego przyspieszenia; zbyt długie utrzymywanie stóp grozi nadmiernym zacieśnieniem.
• Wynik równowagi to nowa dolna granica inflacji blisko 3%, a nie 2%.

Struktura makroekonomiczna

Trzy długoterminowe kotwice inflacyjne nadal istnieją:

• Deglobalizacja: dywersyfikacja łańcuchów dostaw zwiększa koszty transformacji.
• Transformacja energetyczna: kapitałochłonne działania niskoemisyjne zwiększają krótkoterminowe koszty wejścia.
• Demografia: strukturalny niedobór siły roboczej powoduje trwałą sztywność płac.

Ogranicza to zdolność Fed do normalizacji bez wyższego nominalnego wzrostu lub wyższej równowagi inflacyjnej.